Procedura Upadłości Konsumenckiej – podstawy jej ogłoszenia

Upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny. Z kolei dłużnika uważa się za niewypłacalnego, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. W sytuacji, gdy jest on osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, uważa się go za niewypłacalnego także wtedy, gdy jego zobowiązania przekroczą wartość jego majątku, nawet wówczas, gdy na bieżąco je wykonuje.

Sąd ogłasza upadłość z możliwością zawarcia układu, jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że w jego drodze wierzyciele zostaną zaspokojeni w wyższym stopniu niż zostaliby zaspokojeni po przeprowadzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku dłużnika. W przeciwnym wypadku sąd ogłasza upadłość obejmującą likwidację majątku dłużnika.

Sąd ma prawo oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania. Kolejnymi powodami są sytuacje, w których jego majątek jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostałe jego środki nie wystarczą na zaspokojenie kosztów postępowania.

Ponadto wniosek o ogłoszenie upadłości może zostać oddalony, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań nie przekracza trzech miesięcy, a suma niewykonanych zobowiązań nie przekracza 10% wartości bilansowej przedsiębiorstwa dłużnika.

Wniosek o ogłoszenie upadłości

Wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić dłużnik lub każdy z jego wierzycieli. W przypadku dłużnika zgłoszenie wniosku jest obowiązkowe w terminie 30 dni, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości.

Wniosek może również zgłosić:

• w stosunku do spółki jawnej, partnerskiej, komandytowej oraz komandytowo-akcyjnej – każdy ze wspólników odpowiadających bez ograniczenia za zobowiązania spółki;
• w stosunku do osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – każdy, kto ma prawo je reprezentować sam lub łącznie z innymi osobami;
• w stosunku do przedsiębiorstwa państwowego – także organ założycielski;
• w stosunku do jednoosobowej spółki Skarbu Państwa – także minister właściwy do spraw Skarbu Państwa;
• w stosunku do osoby prawnej, spółki jawnej, spółki partnerskiej oraz spółki komandytowej i komandytowo-akcyjnej, będących w stanie likwidacji – każdy z likwidatorów;
• w stosunku do osoby prawnej wpisanej do Krajowego Rejestru Sądowego – kurator ustanowiony na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym;
• w stosunku do dłużnika, któremu została udzielona pomoc publiczna o wartości przekraczającej 100 000 euro – organ udzielający pomocy.

Rozpatrzenie wniosku o ogłoszenie upadłości

Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym (możliwe jest przeprowadzenie rozprawy, co jednak nie jest wskazane ze względu na potrzebę szybkości postępowania). Instytucja może korzystać z pomocy biegłych przy ustalaniu stanu majątkowego oraz w razie potrzeby wysłuchać dłużnika i wierzyciela będącego wnioskodawcą.

W przedmiocie ogłoszenia upadłości sąd rozstrzyga w drodze postanowienia (postanowienie w sprawie ogłoszenia upadłości sąd wydaje w terminie dwóch miesięcy od daty złożenia wniosku – przy czym jest to tylko termin instrukcyjny, więc uczestnikom postępowania nie przysługują z tego tytułu roszczenia). W innych kwestiach sąd wydaje zarządzenie – najczęściej są to sprawy o charakterze proceduralnym, gdy postanowienia dotyczą istoty sprawy.

Wszelkie pytania i dokumentacje dostarczane są na bieżąco do klienta w czasie sporządzania dokumentacji do Wniosku o Procedury Upadłościowe.